13. yuzyıl sonlarına aogru Anadolu'da Moğol baskısı zayıflamış ve bu durumdan faydalanan Türkmen beyleri yavaş yavaş Selçuklularla ilişkilerini keserek bağımsızlıklarını ilân etmişlerdi. Anadolu Selçuklularının hakimiyetindeki topraklarda kurulmuş olan bu beyliklere Anadolu beylikleri (tavâif-i müluk) denilir. Bunların çoğu Bizans İmparatorluğu'na yakın uçlarda ve kıyı bölgelerinde teşekkül etmişti. Selçuklu-Moğol idaresinin daha kuvvetli bir şekilde göründüğü Orta Anadolu'da kurulan beylik sayısı ise çok azdı. Anadolu'da kurulan bu beyliklerin en güçlüsü merkezi Ermenek olan Kara manoğulları Beyliği'dir (yaklaşık 1256-1483). Başlangıçta sufi çevreleriyle yakın ilişkileri olduğu anlaşılan bu beylik birçok defa Selçuklu-Moğol idaresiyle mücadele etti. Nihayet bu aileden Mehmet Bey beraberinde Cimri lakabıyla meşhur Selçuklu şehzadesi Alaeddin Siyavuş olduğu halde Konya'ya girdi (1277). Mehmet Bey beylik sınırlan içinde Türkçeden başka dil kullanılmamasını emretti. Bu hareket Anadolu'da Türkmenlerin milli şuurlarının çok güçlü olduğunu göstermesi bakımından ilgi çekicidir. Karamanoğullan Anadolu'da üstünlüğü ele geçirmek için Osmanlılarla da savaştılar. Zaman zaman Osmanldara karşı Venedik Papalık ve Akkoyunlularla ittifaklar yaptılar; ancak Osmanlı Karamanoğullan mücadelesi Osmanlıların galibiyetiyle sonuçlandı...