Şimdi oradaydılar.Aynı kare içinde. Birlikte. Elleri hafif hafif Karahan'a dokunuyordu Beysin'in. Gözlerine bakıyordu çömeldiği yerdeonun yemyeşil gözlerine. Demek gözleri açık gitmişti. Başındaki tacını okşadıbuz gibi elleriyle. Susuyordu Karahan sonsuza dek kral olarak susacaktı böyle. Ama şimdi seviliyordu. Öpülüyordu bile. Okşanıyordu durmaksızın kanlı tenli. Gözlerine belki ilk defa böylesine sevgiyle  bakıyordu biri. El değmemiş bir ölü sayılmazdı artık. Onu aşk çarpmıştı ama iyi ki çarpmıştı.