"Nurettin Topçu hocamı ilk defa 1959 yılında İstanbul Erkek Lisesi'nin Boğaz'a  bakan bir sınıfında gördüm. Hafif başını kaldırarak (zaten hep öyle yürürdü) sınıfa girer yoklama yapar günün dersini anlatmaya başlardı. Psikoloji hocamız Keysi Hanım  gibi  onun  da  sınıfa  kendiliğinden  yayılan  bir otoritesi vardı; hakiki hocalardan sirayet eden bu hali bizim yaramaz laubali tavırlar içine girmemize mâni oluyordu.

Birçok eserin sahibi olduğundan haberimiz yoktu şahsiyeti hakkında da bilgi sahibi değildik ve o bize kendisinden hiç bahsetmedi. Zaten onu hiçbir zaman arkasında kalabalıklar toplanmasından hoşlanan bir  fikir  adamı  hüviyetiyle  görmedik. Hayatı  boyunca  Bergson'un  bir  makalesinden  alıntıladığı 'onların varlıkları bir çağrıdır' ifadesini şiar edinmiş gibiydi."
Hareket  dergisinde  de  yazıları  hikâyeleri  yayımlanan  Muzaffer  Civelek  kırk  yıl  sonra  hocası Nurettin Topçu'yu anlatıyor.