Ve bir kuş kadar çırpınıyor sanki insanlık...
Bir babanın şefkatinden bir gün daha doğuyor olmalı saçlarına.
Çizgili pijamalarıyla radyo dinleyen senin baban olmalı hiç görmediğim biraz memleket kokan.
Yokluk sonra ele avuca sığmayan bir kuş gibi kanat çırpan yetim çığlıklar. 
Bir infaz yetimi gibi ayrılıklar sonrasında hiç söylenmeyecek kalabalık laflar isyanlar.
Ayrılık biraz sevdaya benzer bilirim evet.
Lakin aşk her kimdeyse dilsiz ama lafazan.
Ben mi?
Rüyalarını yazamayan bir seyyah.
Not: Artık rüya görmüyorum