Deneysel ve politik temalı şiirleriyle dergilerde gördüğümüz Ümit Erdem bu ilk kitabında geçmiş ve gelecek arasında metaforlaşan iktidarın yüzleri arasında sivilleşmenin direnme odakları üzerinde yoğunlaşıyor. Devlet halk ve bireyin kesişim noktalarını yeni bir imge ve dil düzeneği üzerinden sorunsallaştırıyor. Şiirlerindeki dilsel yoğunluk ve sıkılık çağının ucunda yer alan genç bir şairin kaygıları olarak okunduğunda daha da anlam kazanıyor. Kendi kuşağı içinde özgünlüğüyle dikkat çekiyor.