KENDİNE İYİ BAK ÇÜNKÜ YANINDA BEN OLMAYACAĞIM!

İnsan karanlıktan kaçar aydınlığa koşar ve bu tabiidir ama unutulmamalıdır ki; karanlıktan kurtuluş; aydınlığın ne olduğunu bilip ona göre koşmakla alakalıdır.

İnsan karanlıktan aydınlığa gayreti nispetinde kavuşabilir. O halde azmin gayretin bittiği yerde karanlık başlar...

İnsan tanımadığına inanamaz! Sevmediğine güvenemez ve birleşemez! Kendini tanıyan kendindeki yerini alır ve dolayısıyla birlikte yaşamak zorunda olduğu toplumunda da yerini alabilir.

İddiadan kayıp düşmek ölmekle eş değer olduğuna göre iddiayı ayakta tutan; hedefe ulaşıp erme gayretinin ciddiyetidir.
Genel ölçü İNSAN yapısı (Öz yapı dediğimiz has yapısı) anlayışlarda kaybolup değişik bir vaziyet alması; bugün ortalıkta cereyan eden kavgaların ana sebebi olmuştur...

"Sen de adam mısın be! Bu senin yaptığın insanlığa yakışır mı?" gibi cümlelerle başlayan kavgalara bakarsak haklı olduğumuz ortaya çıkar.
At izinin it izine karıştığı ve izlerin iç içe girip belirsizleştiği gibi ölçülerin; başta İNSAN-İNSANLIK ölçüsünün olmadığı yerde kavga ortamının oluşması normaldir.

O halde bir taraftan kavgaları önlemeye çalışırken diğer taraftan da ölçüleri bulup yerlerine koymamız gerekmez mi?

Mesela ÖZGÜRLÜK; özünden yaşamaktır! İnsan ancak ÖZ-GÜR olduğu yani özünden dışa doğru yaşadığı zaman mutludur.