Şairliğinin 50. yılında 10. şiir kitabı Ömür Lekesi'yle okuyucunun karşına çıkan Hüseyin Atabaş'm şiirini şair Zerrin Taşpmar şu sözlerle değerlendiriyor: "içindeki taşkın sürekli çevreye yayılan sevgi arayışıdır onun şiirini hep delikanlı diriliğinde tutan. Hep bir delikanlı olarak sevdayı coşkuyla tutkuyla dillendirir... Sonra kırılmaktan korkan bir fidan gibi geri çekilir... Bir başka söylemle; Hüseyin Atabaş'ın aşk şiirlerinde bazen sitemli bazen tutkulu sözcükler okuru kucaklamışken örneğin geçim sıkıntısı ya da ev bark gerçeği ironik bir söylemle şiirine girer ve hemen çıkar. "Kendi içinde yürüyen bir garip yolcuyum" sözünü doğrulayarak şairin duygusal dünyasıyla yaşamı arasında kurduğu bir kitabının adında olduğu gibi 'yorgun denge'yi vurgular sanki. Bu dengeyi ben; koşulların bireye karşı giderek acımasızlaştığı ve artan haksızlıkların en çok sevgiyi tükettiği bir dünyada daha çok örselenmemek için gerçeğe kaçış gerçeğe sığınma olarak yorumluyorum... Beklentiyle umutsuzluk sevda düşleriyle yaşamın gerçeklen pek az şairde onun şiiri kadar iç içe karşımıza çıkar. "