مؤلف هذا المختصر، أبو الحسين أحمد بن محمد  الفقيه الحنفي، ولد ببغداد (362/973) وتوفي هناك (428/1037
وكان يعرف بالقُدُوري نسبة إلى بيع القدور (وقيل: إلى قرية قدورة ببغداد).
تفقه على يد أبي عبد الله محمد بن يحيى الجرجاني، وأصبح في عهده من تنتهي إليه رياسة الحنفية بالعراق.
كتاب القدوري هذا، الذي يحتوي على اثنتي عشرة مسائل  فقهية، من الكتب المعتمدة في فقه أبي حنيفة، حتى إذا أطلق عند الحنفية اسم "الكتاب" فإنما ينصرف إليه، وهو يعدّ واحدا من المتون الثلاثة المشهورة بين الحنفية.
* * * * *
Bu eser medreselerde yüz yıllarca ders kitabı olarak okutulmuştur. Hanefî mezhebinde "mütûn-i selâse"  denilen üç temel metinden biridir. Hatta mezhep literatüründe "el-Kitâb" denilince o kast edilir.
On iki bin meseleyi içeren kitapta hükümler açıklanırken Hanefî mezhebi imamları arasındaki hiyerarşiye göre hareket edilerek önce Ebû Hanife'nin veya onun bulunduğu tarafın görüşleri zikredilmiş sonra Ebû Yusuf ve Muhammed'in ittifak ettiği hususlar daha sonra da Ebû Yusuf ve Muhammed'in tek başına kaldığı görüşler açıklanmıştır.
Müellifi Kudûrî (ö.428/1037) ise zamanında Irak'taki fakihlerin önderi durumunda bulunan bir âlimdi. Bazıları onu müçtehit olarak görmüşken bazıları da onu tercih ehli fakihler arasında değerlendirmiştir.