Bu dünyadan bize ne kaldı ki annem
artık anlatmaya başlar mıyız köpüren nehirlerimizden
sanki bize ne düşecek bu ömrümüzü habire öperken
habire üşürken kendi yüzümüzden bize ne düşecek
yalnızca ürkeriz uzun bir gecede titreriz yalnızca
saymaya başlarız kendimizden uzaklaşınca
Şimdi var ya annem şimdi var ya!
çekip göğsüne dayadığın bu oğlun da
emzirmen için seni bekler bir daha
sen durma sakın
beni yeniden başlayacak bu yağmura sen uyandır
beni namaza sen kaldır annem
beni namaza sen kaldır
bir kez kavuştursan ellerini alnıma
yağmurun altında konuşmaya başlayacağım yeniden
ancak ben koşarken annem ben koşarken atlarla
ellerimde kaldı göğüslerine aldandığım dünya