Medine-medeniyet" hem "şehir" ve hem de "fıkıhla yaşayan toplumsallık" demektir. Dolayısıyla sünnet medine-medeniyeti oluşturmayı öncelikli görmelidir. "Şehir sünnettir" beyanı bunu ifade ediyor. Medine'yi "ahkamın indiği ve tatbik bulduğu belde" şeklinde anlıyoruz. Medine-şehir "Cuma kılınan-Pazar kurulan" özelliğiyle pazarın üretenlere açıldığı beldedir. Bir diğer husus da şu: medine-şehir muahat-kardeşlik (ahı-ahî) ilkeleriyle birbirine bağlı toplumun inşa ettiği adalet yurdudur. İslâm şehri küresel mal üretiminin satışa sunulduğu Müslüman fertlerin tüketici kılındığı mekânın metalaştırıldığı bir pazar sistemine dönüştürülmemelidir. İslâm şehri cami etrafında halkalanmış binalar iki katlı evler toplamı da değildir. "Sünnete uygun yaşamak" konusunun "Müslüman bir topluma erişmek" meselesiyle ilgisinin kurulması gerekliliğine işaret etmekteyiz. "Kentsel düzen"de yaşayan Müslümanların "Dâru'l-hicre ve's-Sünne" olan şehri inşa etmeleri gibi öncelikli meseleyi kaybettiğini düşünüyoruz. Kent sınıflı bir toplum gözetleme-denetim toplumu kapitalist-anamalcı toplum kurma peşindedir. Kent kölelik üretmektedir. Bu nedenle "kent olmayan" şehre yürümek şehir inşa etmek medeniyet (fıkıh-hukuk toplumsallığı) için varolmak sünneti yaşama cehdinin parçası sayılmalıdır.