« -Hayır sen bana benzemiyorsun ey deli! Çünkü sen hâlâ ürperiyorsun acın karşısında; ürkütüyor seni dipsiz uçurumun derinlikleri.
-Ben sana benziyorum ey gece! Vahşi ve korkunç. Çünkü
kulaklarım köleleşmiş halkların feryatlarına ve unutulup gitmiş
beldelerin acılarına sağırlaşmıştır artık.
-Hayır sen bana benzemiyorsun ey deli! Çünkü ruhun
yedi katlı bir kumaşla kaplıdır; kalbinin sesini duyabilecek
durumda bile değilsin.
-Ben sana benziyorum ey gece! Ben sana benziyorum!
Güçlü ve ulvi. Çünkü tahtım yıkılmış tanrılar yığınının üstünde yükseliyor; önümden hiçbir zaman yüzünü görebilme olanağını bulamadan sırf giysilerimin eteklerine dokunabilmeleri umuduyla günler akıp gitmektedir.
-Sen kalbimin çocuğu! Bana benziyor musun? Öyle ise sen başarılamayan düşüncelerimi üstlenebilir ve sonu gelmez sözlerimi söyleyebilir misin?
-Ey gece biz iki kardeşiz! Sen evreni uyandırıyorsun ben de ruhumu... »