Her ânı,
cennet veya cehennem olabilen bir varlıksa insan,
gönlümüzü yakan bu ateş
bizi bize nasıl anlatır dersiniz?

Birbirinde eriyebilen,
diğerinde kendini seyredebilen,
ben "Sen"im diyebilen,
nasıl coşar bilir misiniz?

Her sonun başlangıcında, her akşamın sabahında, bitmez tükenmez ümitlerdir bizi yaşama bağlayan. Bu bazen bir  "merhaba"dır,  bir  "Günaydın", bir  "Tebessüm",  iç ısıtan bir bakıştır.
O gönüle dokunanla başlayan ve birbirimizin ihtiyacıyla, arayışıyla, bakışıyla, kemalâtıyla apayrı anlamlar yüklediği alışveriş, her birimizden bambaşka güzelliklerle yansıyan ümide, dirence, sevince dönüşür.
Ayna ve vesileyiz birbirimize. Yeni bir bakışa, farkındalığa, huzur ve mutluluğa giden yoldur bu. Güzele giden her öğretiyi içselleştirip paylaşmak, o güzelim ortak paydayla çoğalmak, ne  güzel, ne hoş bir varoluştur.
Okuduğunuz her metinde yakaladığınız o duygu ve düşünceleri, sizler için ayırdığım yorum kutucuğuna yazmanızla, zaman ve mekanı yenmek suretiyle  bir ve birlikte olup, nice güzellikler  yaratabileceğimizi düşündüm.