Ey mavisine hüküm çaldığım makber
Maviliklerine hapset kuşları...
İnsanları tanımasınlar hevesleri kırılır.
Bu dünyaya perde ol
Çünkü senin esaretin bile özgürlüğün doruk noktası...
Sen en çok bilinen gök mavisi
Turkuaza çalan rengin sonsuz bir fetih
Yerler ve gökler arasında sıkışan insan
İç yoksunluklarının yıkıntıların efendisi...
Tanıştırma kuşları bizimle görmesinler içimizi
Ağlayan deniz analarını
Sadece soluk almaktan ibaret değil dünya
İçimiz ağır bilmesin kuşlar...
Ve ruhumu mesken edinen sanrılar...
Beni hayatla bunca yoğurma
Elimden tutan toprak başımda dönen dünya beklemesin!
Ben dağ gülüşlü çocukları beklerim
Ve biz insanoğlu;
Elimiz dünyaya bulaşmış
Dilimiz ahirete mektup yazıyor...