İki deniz bir sevgili gibi birbirini kucakladığında Firavun ve ordusu onların arasında kalmıştı. Firavun az önce İsrailoğullarının yaşadığı ölüm korkusunu bütün hücrelerinde hissetti. Oysa babasının yerine tahta çıktığında kendini ölümsüz bir kral yenilmesi imkansız bir ilah olarak görmüştü.  Şimdi  kendisinin  bir  ilah  olmadığına  bu  alemleri  yaratan  ve  yöneten  bir  ilah 
olduğuna inanmıştı. Denizin suları arasında kaldığında şöyle dedi:
"İsrailoğullarının  iman  ettiğinden  başka  hiçbir  ilah  olmadığına  inandım.  Ben  de Müslümanlardanım..."

Allah onun  bu sesini duymuştu. Ama şimdi  inanmanın  zamanı değildi  ve şimdi  inanmanın hiçbir faydası yoktu. Ardından gelen ordusu veziri Haman ileri gelen adamları ve ailesi de orada  boğuldu.  Her  biri  zırhlı  olduğu  için  bu  zırhların  ağırlığı  ile  sudan  çıkamamışlar  ve denizin dibinde son nefeslerini vermişlerdi.