"Oraya gitmeyin ağabey... O köye gidip hiç dönmeyen çobanlar var..."

Karadeniz'in karanlık ormanlarında iki yüksek dağ arasında yüzyıllar öncesinden kalma pek bilinmeyen eski bir Rum köyü... Yaşlıların "Karanlık Köy" dedikleri içinde uğursuz bir enerji barındırdığına inanılan ve kimselerin gitmediği gitmekten korktukları kendi tarihine hapsolmuş gölgeler içinde bir hayalet... Geçmişte soğuk bir kış gecesinde köydeki insanların nedeni anlaşılmayan bir cinnet ve çıldırmışlıkla birbirini öldürdüğü ürkütücü bir alan... ve burayı keşfetmeye niyetli varlığını duyar duymaz belgesel çekmeye karar vermiş iki maceraperest.

Sizce korktuğumuz gerçeklerden kaçtığımızda onlar daha korkunç batıllara mı dönüşür? En önemlisi; korktuğumuz şeylere inanmaya başladığımızda onları gerçek yapar mıyız?

Yüzleşemediklerimiz sakladıklarımız batıllarımız ve toplum olarak geçmişte sıkışıp kaldığımız şeyler üzerine heyecanlı bir psikolojik gerilim...

"Herkesin içinde gitmek istemediği karanlık bir köy vardır..."