"Liberal muhafazakârlık Türkiye'de kendi tarihi açısından mantıksal sonucuna ulaşarak tekno-muhafazakârlık biçiminde hegemonik bir form ve pratik olarak iyice olgunlaştı. Bir metafora başvurulursa bu terimle muhafazakârların araçsal rasyonellik ve kapitalizmle 
uzun erimli flörtünün evlilik aşamasına ulaştığını anlatmaya 
çalışıyorum. Bu durumda çağdaş egemenlik ilişkileri açısından bakıldığında muhafazakârlığı halkın ve çevrenin ideolojisi biçiminde konumlandırmak yanıltıcı olmak bir yana politik zekâya hakaret anlamına da gelir."

Türk muhafazakârlığı üzerine sistemli çalışmasıyla bilinen Fırat Mollaer panoramik bir "durum raporu" çıkartıyor. Nurettin Topçu'yu Cemil Meriç'i ve Oğuz Atay'ı yeniden okuyarak... Bir idol olarak Necip Fazıl'ı inceleyerek... "Şarkiyatçılık istismarı"ndan mağduriyete "nesil" 
ideallerinden milliyetçilik tasarımlarına ideolojik söylem haritasını tarayarak...

Ekonomi-teknoloji meselesiyle hesaplaşmak yerine modernlik eleştirisini Kültür'ün sırtına yıkan muhafazakârlığın "maddi gelişmesinin bedelini poetik sefaletle ödediğini" düşünüyor Mollaer. Muhafazakârlığın günümüzdeki suretleri hakkında denemeler..