Evren Tanrının OL emriyle sürekli titreşmekte.
Bu emrin açılımı sevgi kelimesiyle özetlenebilir.
Dağlar ağaçlar denizler hep bu emrin titresimiyle var oluyorlar.
Ve tabi insan da bizim varlığımız sevgi frekansıyla var oluyor.
Yani bizim fitratımiz sevgi. Bunun dinsel anlamda karşılığıda İslam. Yani fıtratımız İslam. Gercek manasıyla İslam. 

Sorun şu; kendi Asli varlığımıza dönüp var mı olacagız. Yoksa fıtratımızdan uzaklasıp yok mu olacağız?