Ben sana elveda derken güneş sönmüştü birden.
Karanlık kaplar oldu hayatı güneş sönerken.
O güneş sen miydin yoksa, hayatımı karanlıkta bırakıp giden?
Ne göz yaşı dökülmeliydi gözlerimden,
Ne kan ağlamalıydım bundan sonra ben,
Çünkü göz yaşlarıma karışan kanlar, yaşlar vardı süzülen gözlerimden,
Sana yazdığım şiirler demetinin arasından dökülen!
Ben sana elveda derken yağmur kesildi birden.
Gökteki bulutlar eski hiddetini kaybetti hemen.
Artık yağmurun bana verdiği bir söz vardı,
Şiirlerimi yazdığım kağıtları bir daha ıslatmayacaktı, Değmeyecekti yağmur damlaları yüreğime,
Ben de vermeyecektim kalbimi, bir daha o şıpsevdi çocuğun ellerine!