Bu çalışmada sevdikleri ülkenin çeşitli hapishanelerinde siyasi tutuklu veya hükümlü olarak bulunan annelerin, babaların, kardeşlerin, eşlerin, sevgililerin yaşadıklarını, duygularını ve düşüncelerini anlatmak istedim. Görüşebildiğim ya da görüşemediğim bütün bu insanları dostum olarak görüyorum. çünkü hepsinin sevdikleri hakkındaki kaygıları, üzüntüleri, acıları, coşkuları, sevinçleri ve yaşadıkları baskılar, hapishaneler farklı bile olsa aynı. Birbirlerini tanımayan bu insanları bir araya getiren tek şey sevdikleri ve onları koruma güdüleri. Bu duygu yok edilemeyecek denli köklü ve büyük. Çünkü onlarla konuşurken gözlerinde gördüğüm en önemli şey gerekirse sevdikleri için ölümü bile göze alabilecekleri..