Muhammed b. İdris Eş-Şâfiî (v. 204/820) sadece fıkıh alanında değil Ehli Sünnet itikadının oluşup gelişmesinde önemli katkıları olan simalardan biridir. Nasıl ki Ebu Hanife'nin itikadî anlayışı İmam Maturidî ile sistematik bir kelam ekolüne dönüşmüşse İmam Şâfiî'nin itikadî anlayışı da İmam Eş'arî ile sistematik bir kelam ekolüne dönüşmüştür. Tarihten günümüzde İslâm'a karşı yapılan saldırılar müslümanların tevhid nübüvvet ve ahirete dair itikadlarını tahrif etmeye yöneliktir. Bundan dolayı Ehli Sünnet âlimleri Müslümanların itikadını Kur'ân ve sahih sünneti merkeze alarak aklî izahlarda bulunarak muhalifleri ilzam etmeye ve Müslümanların tahlidi imandan tahkiki imana sevketmeye çalışmışlardır. Elinizdeki eser böyle bir çabanın ürünüdür. Her ne kadar İmam Şâfiî tarafından yazılmış olmasında şüphe olsa da İmam Şafiî'ye yakın bir dönemde İmam Şâfiî'nin itikadî görüşlerini bir araya getirip izah etmeyi hedefleyen bir çalışma olduğu kesindir. Zira İmam Şâfiî'nin Fıkhu'l-Ekber adlı eserine dair günümüze ulaşan en eski nüsha onun vefatından yaklaşık 90 yıl sonrasına aittir. Kur'ân vahyi gökten inen suya benzer. Nasıl ki su kaynağına yaklaşıldıkça berraklaşır Asr-ı Saadete yaklaştıkça İslâm inanç sistemi de berraklaşmaktadır. Bundan dolayı ilk dönemde yazılmış olan eserlerin önemi bir kat daha artmaktadır.