Kırmızı otomobil konuşuyordu!!!
Sabaha karşı uyuyakalmıştım. Penceremden çengelli bir demirin uzatılmasıyla uyanmıştım. Kilidim zorlanıyordu. Aman Allah'ım bunlar sahiplerim değildi! Yüzlerinde ince çoraplar üzerlerinde uzun paltolar vardı. İki kişiydiler. Sahiplerimden izin almadan neden penceremi zorluyorlardı ki? Eyvah kapımı açmayı başardılar! Şimdi de kontağı çalıştırmayı deniyorlar.
Yetişin hırsız var!
Şimdi beni İzmir'in boş sokaklarında kullanan kişiler sahiplerim değildi. Bilmediğim bir yöne doğru beni sürüklüyorlardı. İlerideki polis arabalarını fark etmiş olacaklar ki geriye dönmüşlerdi. Aralarında konuşuyorlardı. "Bu araba iyi para eder. Hemen satmalıyız. Eğer bunu yapmazsak hemen plakasını ve rengini değiştiririz." Kimdi bunlar? Söylemeye utanıyorum ama bu hırsızlar çok pis kokuyorlar. Üzerleri oldukça pis koltuklarımı kirletiyorlar. Şimdi de içeride sigara içiyorlar. Akciğer kanserinin ne demek olduğunu bilmiyorlar mı bunlar? Ayrıca diğer koltuktaki hırsız yediği bisküvileri döşemelerime döküyor ve poşetini de paspasımın üzerine attı. Çöp kutusu ne güne duruyor? İlkellik değil mi bu?
Biri beni bu hırsızların elinden kurtarsın lütfen! İmdaaat!
Pervin Hanım'ın kırmızı otomobilinin başı beladaydı hem de ne büyük bir belada!