Şiirin ham maddesi hüzündür yokluktur fakirliktir.
Fakirlik sefillik değil hiçbir şey olmaması değil ihtiyaç duymamaktır.
Hüzün kaynağı bakımından kederden ayrılır. Somut acılar kedere vesile olduğu halde hüzün zafiyetini muhtaçlığını yalnızlığını anlama ve O'na sığınma isteğinin yoğunlaşmış hali. Arıdır saftır naif ve zariftir.
Şair hüznüyle Makam-ı Âli'nin teslimiyet basamaklarında gözünde zerreye dönmüş dünyaya isyan eden meydan okuyandır. Bu hali  akıl ile izah ve ifade etmek mümkün değildir. Çünkü şiir ötelerle rabıta kurmak ve iletişimini dünyaya aktarma sanatıdır.
Şairin riyadan egodan ve dünyadan yoksun sözleri adab ve zerafet çerçevesinde isyan içerir haksızlığa ve zulme. İtiraz eder tüm ideolojilere dogmalara ve putlara.
Şair özgürdür çünkü yüreğiyle vicdanıyla ve iradesiyle. Gül vermek değildir amacı gül bahçesi bezemektir paslı yüreklere uyuşuk dimağlara.
Mecaz-u'l letafet teşbih-y'l zarafet ve hatta suret-u'l kıyamettir onun yüreği.
Şahsen bunları gördüm Adeviyye'nin sanal suretinde ve şiirlerinde. Kendisini tebrik ediyor nice başarılar diliyorum.

Muzaffer Eker