"Selçuklu  sultanları  Hristiyan  tebalarını  merhamet  ve  hoşgörüyle  yönetmiş  hatta  bazı durumlarda  tarafgir  Bizanslı  tarihçiler  bile  Hristiyanların  sultanların  yönetimini imparatorlarının  yönetimine  tercih  ettiklerine  dair  imada  bulunmuşlardır.  Selçuklu   idaresi 
altındaki  Hristiyanlar  Bizans  İmparatorluğu'nun  merkezindekilerden  daha  mutluydu  ve sürekli akınlara maruz kalan Bizans sınır boyunda yaşayanlar en acınası durumda olanlardı. Dini  baskı  ve  zorlama  mevzubahis  olduğunda  Selçuklu  döneminde  bunun  emaresi  dahi 
yoktur." 

(William Mitchell Ramsay 1895)

Constantinopolis'in  (İstanbul) 1204  yılında  Latin Haçlılar  tarafından  işgali:  "Bütün  başlar  acı içindeydi.  Dar  sokaklarda  acı  acı  haykırmalar  ve  ağlamalar  vardı  geniş  caddelerde  ağıtlar duyuluyordu kiliselerden inlemeler erkeklerin haykırışları kadınların çığlıkları yükseliyordu. /  Bu  çılgınlar  (Latinler)  kutsal  olan  herşeye  karşı  çıktılar.  Dindar  kadınlara  evlilik  çağındaki 
genç kızlara veya bakireliği seçerek manastırlara girip kendilerini Tanrı'ya  adamış olan kızlara merhamet  etmediler.  /  İsmailoğulları  (Müslümanlar)  böyle  davranmamışlardı.  Çünkü  onlar Sion'u (Kudüs) zapt edince (1187 yılında) Latinlere merhamet ve iyilikle davranmışlardı." 

(Niketas Khoniates 1204)