"hatıralar bok gibi gelip geçiyordu gözümün önünden. onunla beşiktaş'ta yaptığım son kahvaltıyı anımsadım. mutluydum ama canım sıkkındı. böyle işte; mutluluğa erdik mi can sıkıntısı başlar hep.
''bana öyle bakma dedi.''
''nasıl?''
"öyle işte." bana değer ver diyordum aslında ona öyle bakarken. anlamıyordu. çünkü değerlerin gerçekten umrumda olmadığına inandırmıştım onu. her şey sahteydi hepsi hikaye...  "