Bütün durakları geçtim  Yüreğin Son Durak;

Artık sen de herkes gibi sıradan birisin benim için. Geçmişe dair ne varsa sildim attım sessiz bir köşeye. Aşka karşı sildim aşkı güneş tam batmaktan vazgeçip doğmaya meylettiğinde. Tanyeri ağardı yüreğimin. Sensizlik şafak kızılı. Yavaş yavaş batıyorsun gözbebeklerimde. Güneş gibi işte bende batıp başkasında doğuyorsun. Hiç tanımadığım 
hiç tanışmayan iki genç insanız bu aralar.  
Bir gün gelir de eğer hayat tekrar tanışmamıza olanak sağlarsa kaldığımız yerden değil de sildiğimiz yerden devam edelim her şeye. Biliyorum imkânsız gibi bir şey artık birlikte olmamız fakat kaderdir insanın hayatını belirleyen ve bizler yön veririz kaderimize. 
Kaderime yazıldıysa adın kimsenin gücü yetmez 
seni silmeye sevgili ve unutma  bazı vedalar boşunadır en çok da el/vedalar...

Kızıl şafakta doğan güneşim  hüzün kokan gidişini seveyim.