İşçi ve işveren ilişkileri tarihsel süreç içerisinde hem dünyada hem de Türkiye'de problemlerin ve mücadelelerin yaşandığı yoğun bir mecra olagelmiştir. Sendikacılık hareketleri de bu mücadelelerin ve problemlerin yoğun yaşandığı alanlardan biridir. Batı ülkelerinde gelişen işçi hareketlerinin etkisiyle dünyada ve Avrupa'da çeşitli kuruluşlar kurulmuştur. Bu kuruluşların temel amacı insan haklarını merkeze alan ve koruyan sözleşmeler ve belgeler yayınlamaktır. Sendikacılık hareketlerinin güçlenmesi neticesinde sendika özgürlüğü de bir insan hakkı olarak kabul edilmiş ve ayrıca düzenlenmiştir. Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi sendika özgürlüğünü ayrıca düzenleyen sözleşmelerdendir. Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi diğer uluslararası belgelerden etkin bir denetim mekanizmasına sahip olması ve yaşayan bir belge olması açısından önemli ölçüde ayrılır. Bu çalışmada ilk olarak sendika özgürlüğü genel bir çerçevede incelenmiş Türk hukukundaki düzenlemelere ayrıca yer verilmiş ve son olarak Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi tarafından verilen sendika özgürlüğünün bireysel sendika özgürlüğüne ilişkin örnek kararları incelenmiştir. Amaç çalışma hayatında çalışanların ve işverenlerin arasındaki iş ilişkisinin sınırlarını sendikal haklar çerçevesinde belirleyebilmektir.