Dema mirov vê destana Jan Dost ango Kobaniyê dixwîne heta ku bi dawî neke nikare dev jê berde. Dibe ku heta xwendina vê berhemê neqede xewa mirov jî neyê.  Min ji nivîskar xwest ku rehmê li karekterên xwe û li xwendevanên xwe bike. Lê xwesteka min bi cih nebû. Ev roman mirov şaş û metel dike dihêle ku mirov bi awayekî kûr bifikire.
Ev roman bi rastî jî destan e û mîna tabloyeke antropolojîk e. Gava ku mirov dixwîne nikare sinorê xeyal û realîteyê ji hev derxe. Roman mirov ji astekê dibe asteke din mirin û jiyanê bi awayekî ecêb dixe nava hev û firsendê nade ku mirov bêhna xwe berde.

 Profesor Akeel Almarai
Mamosteyê Ziman û Wêjeya Erebî yê Zanîngeha Sienayê ya li Îtalyayê