Bu çalışma Türkiye'de tek-parti dönemine (1923-46) ilişkin literatürdeki farklı yaklaşımlara teorik ve metodolojik açılardan bakmayı söz konusu literatürdeki çalışmaların karşılaştırmalı bir analizini yaparak Türkiye siyasi tarihinin bu kritik dönemi­ne yönelik farklı yaklaşımları tasnif etmeyi hedeflemektedir.
Bu yapılırken tek-parti döneminin kurucu momentleri aktörleri te­mel meseleleri ve tartışmaları incelenen her bir yaklaşımı temsil eden çeşitli yazarların elde ettikleri bulgulara göre okunmakta; bu bulguları belirleyen genel yaklaşımlar entelektüel gelenekler ve yöntemler irdelenmektedir.

Tek-Parti dönemi Türkiye'nin modernleşme sürecinin hız kazan­dığı toplumsal/siyasal değerlerin ve geleneklerin yönetici-yöneten ilişkilerinin siyasal kurumlaşmanın egemen kamu felsefesinin ve sistemin işleyiş kurallarının yeni baştan kurulmaya çalışıldığı bir dö­nemdir. Bu nedenle bu dönem uluslararası ve yerli araştırmacılar için Türk siyasal yaşamının bir bütünlük içinde anlaşılması ve açıklanması açısından önemli bir araştırma alanını oluşturmaktadır.