Yatağın üzerinde elinde kitapla uyuya kalan kıza doğru
yavaşça ilerleyip sessiz olmaya özen göstererek yanına
oturdu adam. Güçlü elini kaldırıp parmaklarını yavaşça
küçük kızın yanağının üzerinde dolaştırdı.

Kızın tüm gün boyunca peşinde dolaşıp ona masallar
anlattığı dinlemiyormuş gibi yapsa da tek kelimesini bile
atlamadan dinlediği geldi aklına. Anlattığı masalların
hepsi mutlu sonla bitiyordu.

"Hayır ufaklık" dedi adam kararmış gözlerini kızın yüzüne
sabitleyip fısıldarken. "Keloğlan padişah tarafından
öldürülse pamuk prenses hiç uyanmasa ve kurbağa hiçbir
zaman prense dönüşmeseydi eğer o masallar sana gerçeği
anlatmış olurdu. Mutlu son olmaz. Bir son mutlu olamaz.