Şiir; varoluş kaygısı yaşayan bireyin hayata tutunma girişimi... Yüreğindeki boşluktan yonttuğu acıların sevinçlerin kederlerin özlemlerin ve sayısız duygunun yeniden biçimlenmiş halidir. Şiir insan ruhunun aynası kederli kelimelerin yan yana gelerek yeni bir dünya yaratması en olmadık kelimelerin sevişmesinden çocukların doğmasıdır. 
1.

İnciltilmiş bir çiçekten bal alıyorum
ağzımda kan lekesi.
2.
Artık kendi kendini ilikliyor gömlek düğmelerim
aynalar göstermiyor kendini bana
Bir boşluğa bakıp tarıyorum saçlarımı.
Kırılan bendim
eksilen ya da ağlayan
hep ben.
Sonrası hep bir hüzün.