Ölümün soğukluğu beni alıp götürdü! Peki neden? İran'dan sürgün edilmeden gün doğumunu 
izlerdim güneş doğar ben haykırırdım. Ülkemi bu kadar severken ülkem beni neden vurdu? Ellerim 
pas tutmuş yüreğim yas! Ama elimi kalbime götürdüğümde nefesim kesiliyordu. Kırmızı Nehir'deydi 
benim sevdam. Öleceğimi anladığımda ona Gün Batımı Mektubumu yazmıştım diğer ismiyle Ölüm 
Mektubu... Yazdığım zaman karşımda duran iki ölüm meleği vardı! Birisinin dişleri çürümüş gözleri 
paslanmış ve kafasında binlerce kurtçuk görünüyordu. Diğeri ise bembeyaz bir gelinlikle karşımda 
duruyordu. O sırada göklerden bir ses geldi! "Söyle bana ey BEHNAZ hangisi ağır basıyor?" Gözlerimi 
alamadığım ölüm meleği dişleri çürük olan gözleri paslanan ve kafasında kurtçuklar olandı. Ve ben 
seçimimi yaptım tekrar sordu bana "Ölmek üzere olan ölüm meleğini mi seçeceksin diye?" Benim 
cevabım "Evet" oldu! Ölüm meleğini seçtiğim an gökler ağlamaya başladı ve bir anda yüksek bir çığlık 
geldi! "Uyan BEHNAZ sen yeniden doğdun ve ölümün adı değişti!" Uyandığımda Türkiye'de Kırmızı 
Nehir'deki büyük ağacın oradaydım... Selam olsun leş yiyenler! Ben yaşıyorum! Ölmedim! Sevdiğimin 
yanındayım Kırmızı Nehir'de!