Stuttgart'a hareket etmek üzere terminaldeyiz. Oğlum kızım ve torunum bizi yolcu ediyorlar. Belli etmiyorum ama onlardan ayrılmanın isteksizliği ile uzak ülkelere ilgim heyecanını birlikte duyuyorum. İşte iki gündüzden sonraki gece Stuttgart terminalindeyiz. Buradaki ağlumuza kavuşmanın sevinci istanbul'dakilerden ayrılma üzgüsünü bir an gölgeliyor. Dönüte de bir heyecan...
İstanbul'a dönmenin sabırsızlığı sanki uzun zaman ayrı kalmışız gibi. Aynı zamanda birbirinden güzel iki Avrupa içimize yerleşen unutulmazlığı ile...
Hoşça kal Paris
Hoşça kal Stuttgart
Uzat elini İstanbul.