"Beni hayvanlara kendi hayvanlarım getirdi. Ya onlara tek tek nasıl gelmiştim? Kıramadığım yalnızlık kırdırmadığım gurur ertelenen
hep ertelenen bir son karar taşımış olsa gerekti beni: Akrebe. İşim seçtiğim uğraş seçtiğim uğraşın tözü ve ekonomisi beni ağla özdeşleştirdi: Örümcek. Hem ehlileşen hem de yabanıllığını bütün bütüne yitirmeyen duruştu: Şahin. Bâkî evrende sahte tarihte
kıyamete sınırlı ve kayıtlı gelecekte tek ışıktı: Semender. Soyumun tükenişiydi: Gergedan. Başkalaşımın içindeki aynı kalış maskesiydi: Bukalemun. Merak böceği: Belki de sıçrayan fasulyenin içindeydi."

Enis Batur yazı hayatı boyunca işlediği büyüteç altına aldığı hayvanlara hayvan dünyasına; "Örümceğin hünerine akrebin gururuna devenin sabrına eşeğin güzelliğine karganın zekâsına atın soyluluğuna bir nebze olsun yaklaşabilmek" için farklı odaklardan farklı mesafelerden bakıyor.