Hayatta yapabildikleri en iyi şey de her koşula alışmaktı zaten. Her türlü güçlüğe kendilerini hemen uyarlıyor, sanki en olağan ve kaçınılmaz durummuş gibi problemin bir parçası haline geliveriyorlardı. İkide bir üstlerinden gelip geçen, arada bir kollarını bacaklarını ezen bu batılı adam da trendeki hayatın bir parçasıydı onlar için. Bu hayatta katlanılacak ve gelip geçecek bir eziyet. Seyyar satıcılar dışında başka kimse yoktu benim gibi bir o yana bir bu yana seğirten...