"Doris Dörrie yumuşak bir provokatör okuyucusunu usul usul etkilemeyi tercih ediyor. Daima ve Sonsuza Dek'te aynı kahramanların birbiriyle kesişen öyküleri büyük duyguların etrafında dönen küçük hikayeler halinde iç içe geçerek bir halka oyununa dönüşüyor. Yazar iç açıcı hafiflikte çoğu zaman tatlıdan çok acı serinletici ama etkisi uzun süren bir kokteyl çekiciliğinde edebiyat yapıyor. Doris Dörrie günümüzdeki kadın-erkek rol ritüellerini umursamaz bir tavırla eleştiriyor. Bu arada bu ritüellerin sıradanlığını dikkate değer edebi bir ustalıkla yerine oturtuyor. Kahramanlarının hayatının ne kadar yalan olduğunu göstermek için ona çoğu zaman eklediği yan bir cümle yetiyor. İşte o zaman görünürdeki "light" edebiyatın gerisinde Doris Dörrie'nin ne kadar derinlere inebildiği ortaya çıkıyor.