Bu göğüs göğüse savaşta tek şeyi biliyordu başçavuş: Gerilemek olmazdı. Bu kıyıda Almanlara bir karış toprağı kaptırmamak gerekiyordu. Ama zor ama umutsuz olsun tutunmak vardı tutunmak. Bu konumda tutunmak yoksa çiğnerlerdi adamı ve o zaman herşey mahvolurdu. Öyle bir duyguya kapılmıştı ki Vaskov o an sanki sırtıyla koca Rusya'yı örtmüş kanadını ona germişti. Sanki o Fedot Yevgrafiç yurdunun en son oğlu savuncusuydu... Ve o anda dünyada başka kimseler yoktu. Yalnız o düşman ve Rusya vardı... Yalnız kimbilir nasıl üçüncü bir kulağıyla da kızları dinliyordu: Ateşleniyor muydu silahları yoksa susmuş muydu? Ateşleniyorsa sağ salimdirler demek. Demek kendi cephelerini kendi Rusya'larını tutuyorlar henüz savunuyorlar!