Yazının birçok alanında yapıt vermiş birbirinin hem okuru hem eleştirmeni olmuş iki insan: Aziz Nesin ve Tahsin Saraç.
Birbirlerinden saklayacak hiçbir şeyleri yok ve birbirleri için yapamayacakları şey de... Nesin ile Saraç'ın mektupları üstün bir iş aşkı ve görev bilinciyle bataklık olarak gördükleri bir çağ ve çevrede verdikleri erdem ve onur savaşımının yanısıra ender tanık olunan bir dostluğun sevginin içtenliğin belgeleri.
"Mektuplaşmalarımız bir dosya dolusu. Mektuplarımızı bir kitapta derleyeceğim. Ben onu dikenli kabuğu soyulmamış kabukları soyulunca en içten apak yemişi çıkan kestaneye benzetirim. Dışından sert ve dikenlidir. İçi arı duru apak tatlı...
Sevgili Tahsin ölmekle en büyük kötülüğü kendisine yaptı ama bundan haberi bile yok. Oysa ölmekle bana yaptığı kötülüğü ben yaşadıkça hep duyumsayacağım."

Aziz Nesin'in önsözünden