Kur'an metninin korunmuş en eski el yazmaları VII. asrın sonu ve VIII. asrın evveline aittir. Bu yazma da el-Haccac'ın dönemine ait olup onun emriyle redakte edilmiştir. Bunların içinde Zeyd-Osman nüshası da vardır. Bu yazmanın birçok nüshaları yazılmış olup asırlar boyunca ilahiyatçılar tarafından ilk nüsha gibi yani Osman Nüshasının bir sureti olarak takdim edilmiştir. Rivayete göre bu nüshayı okuma esnasında Halife Osman varisi Ali taraftarlarınca öldürülmüştür. Osman nüshasında noktaların yerine diaktrik işaretler vardı. Ancak Arap yazısında daha sonraları ortaya çıkan ve kabul olunan satır altı ve satır üstü işaretler (hareke hemze med teşdid sükûn kısa sesliler / ünlüler) Osman nüshasında yoktu. Ciddi araştırmalar gösteriyor ki VIII. yüzyılın ilk on yıllarında veya hicrî tarih ile II. asrın evvellerinde daha doğrusu Halife Osman'ın ölümünden yarım asır sonra yazılmıştır. Güya "Halife Osman'ın kutsal'' kanının bulaştığı nüsha hakkında araştırma yapan Arap filoloğu A.F. Şebûni (18671937) şunları yazıyor: "önceleri şimdikinden daha az kan vardı belki metin yenilemeye maruz kaldığı gibi kan lekeleri de maruz kalmıştır. Bu konuda fazla bir şey söyleyemiyoruz ancak bir hususta şüphe yoktur ki önceleri veya sonraları olsun farkı yoktur bizim gördüğümüz bu kan lekesi tesadüfen çekilmemiş aksine bilerek yapılmışa benziyor ve bu yalan öyle açık bir şekilde uydurulmuş ki kendi kendini açığa veriyor. Kan hemen hemen bütün varaklarda vardır ve az çok kitabın ortasına doğru sirayet etmiştir. Fakat simetrik bir biçimde tüm bitişik sayfalarda kan vardır. Görünen o ki kan taze iken sayfalar katlanmıştır. Garip olan odur ki kan lekesi bitişik sayfalarda bütünüyle yok. Kanın böyle yayılması yanlışlıkla veya tesadüfen yapılmış bir şeye benziyor.