Beyel'in Yas Tutanları Saedi'nin en önemli eserlerindendir. Toplu öykü formatında yazılan tek bir köyün karanlık serüvenidir anlatılan. Burada yer alan öyküler İran edebiyatında ve öykücülüğünde büyülü realizmin ilk örneklerinden sayılmaktadır. 
Bu eserin dördüncü öyküsü temel alınarak yazılan senaryodan 1969 yılında sinemaya uyarlanan İnek filmi Dariyuş Mehrcui'nin usta yönetmenliği ve Ezzetollah Entezami'nin unutulmaz oyunuyla Cannes Berlin Moskova Londra Los Angeles film festivallerinde gösterime girmiş önemli eleştiriler almış ve 1971 yılından 32. Venedik Film Festivali'nde ise gümüş levha ödülünü kazanmayı başarmıştır.
"Ramazan kalkıp oturdu gözyaşlarını yuttu. Güneş yeni ışımış verev vuruyordu ve onların ayakları altında siyah kayalarla kocaman bir uçurum ağız açmıştı. Ramazan 'Bak baba! Duyuyor musun? İşte orada!' dedi.
Muhtar çan sesini duydu. Şoför 'Neyi diyorsun?' diye sordu.
Ramazan 'Sen duymuyor musun? Çanların sesini duymuyor musun?' dedi.
Şoför 'Çan sesi mi?' dedi. 'Bu taraflarda hiç duyulmaz. Bazen cırcır böcekleri gelir cadde kenarında toplanır. O da geceleri yani. Şimdi günün tam ortası!'