Türkiye'de istihdamın yüzde 21'i tarımda gerçekleşiyor ve köylülük ülke emekçilerinin en kalabalık iki sınıfından birini oluşturuyor. Ne var ki bu sektör milli gelirin sadece yüzde 7'sini üretmektedir. Bu azgelişmiş yapı ve ona bağlı göreli yoksulluk niçin nasıl kronikleşmiştir? Tarım ve köylülüğün kaderi üzerinde Türkiye'de araştırmayı sürdüren bir avuç iktisatçıdan biri olan Zülküf Aydın bu soruya ışık tutuyor.
Kitap bu sorunu küreselleşmenin finansallaşmanın dünya tarımına yansımalarına bakarak incelemeye başlıyor; bulgularını Türkiye'ye taşıyor. Gösteriyor ki bu dönüşüm tarımın uluslararasılaşması ile sonuçlanmıştır. Türkiye'de de çok uluslu şirketlerin öncelikleri devletin korumacı destekleyici politikalarının yerine geçmiştir. Bu çalkantılı sürecin Anadolu köylerindeki ekonomik ve toplumsal sonuçları Çağdaş Tarım Sorunu'nda güncel örneklerle betimleniyor.
Türkiye'de tarım ve köylülüğün kaderi... İç içe girmiş giderek unutulan bu konu öyle umuyorum ki Zülküf Aydın'ın kitabı ile yeniden hatırlanacak; gündeme gelecektir.
Korkut Boratav

1980 sonrasında IMF Dünya Bankası ve Dünya Ticaret Örgütü gibi kurumların denetimi altında gelişen ülkelerde ve bu arada Türkiye'de tarım hızlı bir dönüşüm geçiriyor. Çok uluslu şirketler tarımın hemen her alanına girip etkinliklerini artırıyorlar. Türkiye'de son dönemde çıkarılan tütün şeker tohum ve diğer tarım yasaları bu sürecin en belirgin örneklerini oluşturuyor.
Türkiye tarımı üzerine yaptığı önemli incelemelerle tanınan değerli araştırmacı Zülküf Aydın bu kitapta günümüz Türkiye'sinde ve dünya ölçeğinde köylülükle daha doğrusu tarımsal üreticilerle ilgili inceleme ve tartışmaları sağlam bir temele oturtabilmek için kökenleri 19. yüzyılın sonlarına kadar giden ve 1970'li ve 1980'li yıllarda Türkiye'de de bir hayli yankı bulan "Tarım Sorunu" tartışmalarını tekrar gündeme getiriyor.
Zülküf Aydın günümüzde artık küresel ekonomiden uzak hiçbir köşe kalmadığı ve meta üretimi genelleşmiş olduğu için Türkiye'de ve gelişen ülkelerdeki "Tarım Sorunu"nu da küresel düzeyde emek ve sermaye arasındaki ilişkilerin bir parçası olarak ele almak gerektiğini savunuyor.
Şevket Pamuk