Belli ki konuşmak istemiyordu. İçinde bulunduğum durumu anlatacak bir kelime bulamıyordum. Bulduklarımsa bir cümle kurmaya yetmiyordu. Konuşmayı yeni sökmüş bebekler gibi kekeleyip durdum. Ağzımda gevelenen kelimeler geldikleri yere geri dönüyordu. Hiçbir şey diyemedim. Gözlerine bakmak istedim. Yüzüme bakmıyordu. Başını eğmişti. O an anladım olmayacağını. Elimdeki kağıdı masasına bırakıp çıktım.

En çok da begonviller şahit sevdama
Çünkü aramadım hiç papatyayı.
Sormadım,
Seviyor mu,
Sevmiyor mu, diye.
Begonvillerle konuşup durdum
Seni beklerken.
Onlar hiç şikâyet etmedi.
Hep dinlediler,
Üstelik anladılar da beni.
Sen ise hiç oralı olmadın,
Hiç gelmedin