Dosyanın son hazırlıklarını yaptıktan sonra birkaç arkadaşıma konudan bahsettim;romanın kahramanını tanıyıp tanımadığımı sordular.İnsanın bana tanımıyorum.Kırk sene önce şu an hatırlayamadığım bir ortamda kulak misafiri olmuştum.Olay gerçekte yaşanmışsa da tüm isimler kurgudur.O yıllarda tabii bir gün öykü ve roman yazacağım aklımın ucundan bile geçmezdi...
Derken duyduğum olayı zamanla kurgulayıp kitap haline getirdim.Ancak yayınlamak için on beş sene bekledim diyebilirim.Her geçen yılher geçen gün üzerinde çalıştım.
Hayatın kendendisi gibi..Kader çizgisinde kurgunun bize ait olması gibi.. Hayat görmediğimiz zenginliklerle dolufark edemediğimiz...Yaşadığımız acı olaylarının arasında iyileri ayıklamadığımız...
Kaderin bizi yönlendirdiği yaşanmışlıklar ile bir anlık hatalarhayat boyu vicdan azabı çektirse debelki de karşılığında göremediğimiz birçok lütufla dolu olabileceği gibi...Bu roman kahramanı Nebahat hanımın yaşadıkları gibialtmış yıldır sakladığı sırrı gibi...
Kim bilir?