Savaşın üzerinden elli yıl geçtiği halde arazide hala bu kadar ''mermi kovanı'' olması o bölgede nasıl bir savaş
olduğunun kanıtıydı aslında.
Avustralya'dan ve Yeni Zelanda'dan gelip Çanakkale'de İngilizler için savaşmış kısaca ANZAK denilen askerlerin
torunlarının Çanakkale'ye gelip ''Sabah Ayinleri''yle dedelerini andıklarını biliriz. Anzak Askerlerinin
yazdığı yüzlerce günlük ve hatıratın yayınlandığını da biliyoruz. Ama bizim kahraman dedelerimizin bize bı-
raktığı günlükler hatıratlar yok. Çünkü bizim dedelerimizin çok büyük çoğunluğu okuma yazma bilmiyorlardı.
Onlar hatıralarını ancak bizlere sözlü olarak aktardılar.
Ben de bu hatıraları birinci ağızdan dinlemiş son nesilden birisi olarak çocuklarımıza torunlarımıza bu anı-
ların özüne sadık kalarak yazdığım bu kitabı bırakmak istedim.
Şeyh Edebali Osmanlı Devleti'nin kurucusu Osman Bey'e nasihatlarında diyor ki; ''haklı olduğunda mücadeleden
korkma. Bilesin ki; atın iyisine doru yiğidin iyisine deli derler.''
Deli İbo işte tam da böyle bir delidir. Haklı mücadelesinde gözünü budaktan sözünü kimseden esirgemeyen
vatan için her şeyden vazgeçebilen bir yiğittir. Ona ''Deli İbo'' lakabı onu aşağılamak için değil yüceltmek için
takılan bir ünvandır.
Ben bu kitapta onunla birlikte o mücadelenin içinde bulunan bildiğim insanları da anmak istedim.
Erzurum'da derler ki; ''Ustasının adı Hıdır elinden gelen budur.''
Benim de elimden bu kadarı geldi. Eksiğim gediğim unuttuklarım varsa beni affetsinler.
Veysel Tunç