Cahit Koytak'ın kendisine şahdamarından daha yakın olanla hasbihali elinizdeki kitap...
O kadar samimi o kadar içten...
Okurken şiirler birden 'kendi' sesiniz olup yüreğinizden sökülürcesine havalanıyor semalara...
Kimi zaman cami avlusundaki bir "meczup" kimi zaman ney üfleyen bir "şair" ve kimi zamansa dağlarda yolunu kaybetmiş bir "derviş" oluyorsunuz kâinatı anlamak için çabalayıp didinen...
Ama çoğu zaman bir çıraksınız ustasının dizinin dibinde sanatını öğrenmeye çalışan;
dilinde dualarla...

Şükürler olsun şükürler
ve kitaplar dolusu övgüler Sana!
Son yıllarda şairlerle delilerle
ve âşıklarla doldurdun çünkü içimi

Hem öyle üç beş değil kırk şair
kırk deli ve kırk âşık...
ve ben böyle yetmişine merdiven
dayamışken üstelik

Yani kuğularımı hüthütlerimi
çıkaramadan daha
Şiirin ve hikmetin dağlarında
Simurgu aramaya.....