Ensemde  kaderin  sıcacık  nefesini  hissederek o teslimiyetin vadisine inemedim. Acelem  vardı;  alnımı  koyduğum  gibi  kaldırdım seccadeden...  Bütün  benliğimle  aşağı  inemedim.  İşim  vardı  secdemi  kısaltıp  zaman kazandım.  Secdeye  kalbimi  de  sığdırmaya 
çalışmadım.Uykum  vardı  secdemi  sığ  bırakıp  uykumu 
derinleştirdim.İtirafımdır...  
Bencilliğimi  de  sırtıma  alıp rükûlarda  eritemedim.  Bedenim  eğilirken huzurunda "Emir olunduğum gibi dosdoğru olmanın ağırlığını sırtıma almayı erteledim". 
Sırası değildi; hele dur; sonra da olurdu. En Sevgiliyi  (sav.)  bir  gecede  ihtiyarlatan  emri üzerime alınmadım