Tanyol'un şiirlerinde ağacın içinde barınan
söz gökyüzünü dolduran müzik kanat
açma isteği umutla çizilen sahil aşkla
çağrılan kız hatırlanır. Unutmak ölmek
gibi bir şey olduğu için şiir özneleri adı
geçenleri unutmaktan korkar. Kişi bir
salıncağa çocuğun sevincine kırlangıcın
çığlığına gömülmeyi vasiyet eder. Kışın hiç
bitmeyecekmiş gibi bir kez daha geri geldiği
ruhunda dipsiz bir kuyu barındıran
barbarların çağında fısıltı saatinde suyun
hangi dilde aktığı sorgulanır.
Elinizdeki kitap Tuğrul Tanyol Sempozyumu
bildirilerinden meydana gelmektedir.