Sosyal ve siyasi alanda yer bulamayan kadına, ideal anne ve mükemmel bir eş olarak işlevsel tanımlamalar yapılmıştır. Kadının bireyselliğinin göz ardı edilmesi, aynı zamanda çocuk doğurma gibi potansiyelinde var olan üretme gücünü kullanmak istemesi kapasitesinin eksikliği ve biyolojik unsurlarının yetersizliği öne sürülerek engellenmeye çalışılmıştır. En önemli sorun ise bu yorumların, dinin kendisine atfedilmesidir.