Ben umuttum,
Ben Karşıyakalıydım,
Ben Karşıyaka'ydım,
Karşıyaka bendim...
Bu dizelerin sahibi Dr. Nevin Bozbura, İstanbul'da yaşamasına karşın bedenen ve ruhen her an Karşıyaka'yı yaşayan, asıl mesleği tıp doktorluğunun yanında, edebiyata, güzel sanatlara sevdalı, Atatürk âşığı, çağdaş bir Türk kadını.
Elinizdeki 'Sevgilim Karşıyaka'; bir aşkın, bir özlemin, bir iç döküşün, bir yalvarışın, bir sitemin bir sevdanın öyküler zinciri. Bozbura, ulaşımın atlı tramvaylarla yapıldığı, yaseminlerin, güllerin, karanfillerin, fullerin baygın kokularının etrafa yayıldığı Karşıyaka'da doğup eğitimli, kültürlü, uygar insanlar arasında büyüdüğü otuzlu, kırklı yıllarını öylesine içten, öylesine akıcı bir dille kaleme almış ki... Nevin Bozbura, yıllar sonra geldiği Karşıyaka Yalı'sında yürürken içi sızlayıp âşığı olduğu önceki Karşıyaka'sına uzun süre dalıp dalıp gitmiş; "Nerede o güzelim dünya şaheseri köşkler, nerede o masal dünyası bahçeler, nerede o güzel insanlar, nerede o deniz hamamları... Şimdilerde apartman blokları önündeki mermer, minik bahçelerinde biraz çim, bir iki gül fidanı boynu bükük duruyor. O çocukluğumun, gençliğimin canlılığı yok
artık." derken içi burkulsa da gözünü dünyaya açtığı bu aydınlık kente, bu ilk aşkına 'Sevgilim Karşıyaka' diyerek hâlâ sımsıkı sarılıyor...
Bir Karşıyakalı olarak, soluksuz okuduğum 'Sevgilim Karşıyaka*, kitaplığımın başköşesinde yerini aldı bile...

Yücel İZMİRLİ
Karşıyaka / 10 Ocak 2018