Gazi Mürtezan sık sık "Kurşunlar başımızın üstünden geçerdi..." derdi...
"Yatın! Kalkın! İleriii!" gibi nidâlarla sık sık ağlar idi... 
"Çook ölü gördük çook..." derdi...
Koca Seyit'in askerlerin  "Yarım Dünya" yakıştırmasını yaptığı dev savaş gemisini suya gömüşünü anlatırdı heyecanla... "O benden daha yiğitti!" derdi yüzünde acı bir gülümsemeyle...
Kumanova'da Serez'de Çanakkale'de hafızasına işleyen barut kokularının inadına çiçekleri çok severdi Gazi Mürtezan...  Kalkandelen çiçekleri özellikle de papatyaları şehit kanlarını hatırlatmaz mı bakmasını bilene!...

"Mekke" denince "Kâbe" gelir akıllara...
"Medîne" denince "Hz. Muhammed (s.a.s.)" gelir akıllara...
"İstanbul" denince Fatih "Üsküp" denince "Yiğit Paşa" "Yıldırım Bayezid" Yahya Kemâl Beyatlı gelir...
"Kosova" denince "Şehit Sultan Murat Hüdavendigâr" "Bosna" denince "Fatih" "Gazi Hüsrev" "Gazi İsa Bey" gelir... 
"Edirne" denince "Şükrü Paşa" "İşkodra" denince "Hasan Rıza Paşa" ya da Yahya Kemâl'in "Rumeli'nin Hasan Rıza'sı!" şiiri gelir...
"Plevne" denince karakter âbidesi şanı büyük "Gazi Osman Paşa" gelir akla...
 "Yemen" denince Peygamber âşığı "Veysel Karanî" ve Anadolu'dan Balkanlar'dan "gülü çemen olan" ve "gidenin gelmediği" Yemen'e koşan binlerce yiğit gelir hatırlara...

"Çanakkale" denince ne gelir hatıra?
Erzurum'dan Ahmet Sivas'tan Hüseyin Yozgat'tan Hasan Balıkesir'den Seyit Bosna'dan Hasan Konçe'den Sait Budaklar'dan Hamza Üsküp'ten İslâm Kalkandelen'den Niyazi gelmez mi hatıra? 
Gelmeli... Unutulmamalı bu kahramanlar...