Cool sözcüğü bir onay terimi olarak tüm dünyada gençlerin ağzında. Günümüze kadar var olan bütün gençlik altkültürlerinin önemli bir öğesi olmayı başaran; ama ailelerin kafasını karıştırmak için sürekli ad ve kostüm değiştiren bu tavır değişip duran bir modadan mı ibaret? Yoksa popüler kültürü fethetmekle yetinmeyip aşırı milliyetçi dini ve solcu akımların "sıkıcı"lığını alkol sigara uyuşturucu seks müzik v eşiddetin cazibesiyle sarsan bu apolitik isyan tavrı başka bir "yaşama tarzı"nın habercisi mi? Pountain ve Robins kitaplarının "geniş kapsamlı sosyal bilimsel bir araştırma iddiası" olmadığını söyleyip "son 50 yıldaki popüler kültür evrimlerini açıklama konusunda cool'dan nasıl yararlanırız diye yola çıktık" diyorlar. Ama cool'un izlerini Afrika kültürlerindeki antik köklerinden Amerika'daki siyahi kölelerin isyan müziğine; Rönesans İtalya'sından "Anadolu gülüşü"ne; siyahi cazcılardan iki savaş arası dönemin resim sinema edebiyat ve müziğinin avangart sanatçılarına; ve günümüzde spordan psikolojiden Wall Street'e; reklam ve medya dünyasına kadar sürerek yukarıda sorulan sorulara sağlam argümanlara dayanan yanıtlar veriyorlar.